Ég hef verið að velta fyrir mér undanfarna daga..

virðingu og  virðingarleysi.   Ég  hef  upplifað  hvort tveggja  ansi  sterkt  síðustu daga  og  vikur  og  ég verð  að  segja  að  þetta  skiptir  mig  og  örugglega  alla  gríðarlega  miklu  máli.    Ef  mér  er  sýnt  virðingarleysi,  sem  alltaf  hlýtur að vera  óverðskuldað,  annars hefur maður kallað yfir sig  einhverja  framkomu sem maður á skilið,  þá  sárnar  mér  mjög mikið  og ég  þarf að   berjast  við  miður góðar  hugsanir  um  þann sem sýnir mér virðingarleysi.  Stundum langar mig til  að þjóna lundinni og  sleppa mér og  segja  það  sem ég hugsa en ég veit að þá myndi ég örugglega ganga of langt og  þegar ég  áttaði mig á því, þá  væri það of seint ..  Því að  þegar þú veist að þú hefur gengið of langt, þá  er það of seint.   Ég  held að  eina  ráðið  sem til er við  virðingarleysi  sé að sýna  fólki  eftir sem áður virðingu  og  hafa  þannig bætandi áhrif  á  umhverfi  sitt,  hægara  sagt  en  gjört,  en maður verður að reyna.    Ég  hef  upplifað  mikið  virðingarleysi undanfarnar  vikur og það hefur tekið  ótrúlega  á  að hemja lundina...  

Ég  er  líka svo  lánssamur að  eiga  í  samskiptum við fólk  sem er mér  kært  og  ég  ber  takmarkalausa virðingu fyrir  og  það  er  eiginlega betri  tilfinning  og  vegur eiginlega  upp  þessa slæmu að  fá  tækifæri til að  bera virðingu fyrir  einstaklingi og það er  ótrúlega  gott  og  gefandi  að  fá  tækifæri  til  að  sýna  viðkomandi einstaklingi  að  þú  berir  virðingu fyrir honum.    Það  sem maður uppsker  að launum fyrir  það að sýna  öðrum virðingu er  virðing og  tilfinningin  sem  maður fær þegar einhver  sýnir manni  virðingu er  stórkostleg.

Köllum yfir okkur virðingu með þvi  að sýna öðrum virðingu..

Hafið það eins og þið viljið

Magnús G.

P.S.  Skelli hér inn vefslóð um  sjálfræði, virðingu og  samskipti..

http://netla.khi.is/greinar/2006/003/index.htm

 

Athugasemdir

[Solveig Friðriksdóttir, 14.8.2008 kl. 18:36]

Heyr heyr