Að horfast í augu við raunveruleikann

Þannig upplifi ég atburði helgarinnar og dagsins.  Ég get ekki annað en tekið ofan fyrir stjórn og stjórnedum Glitnis fyrir þann kjark sem þeir sýndu er þeir leituðu aðstoðar í þeirri stöðu sem þeir voru komnir í.  Ég skil líka vonbrigðin hjá forstjóranum og stjórnarformanninum að ekki hafi verið aðrar leiðir færar á þeim tíma sem menn höfðu til umráða.  Þessir atburðir eru núþegar farnir að hafa domino áhrif sem endurpeglast í greiðslustöðvun Stoða, kannski sjáum við eitthvað meira af slíku, en vonandi ekki.   Ég  hef lengi haft áhyggjur af samþjöppun og krosseignarhaldi í fyrirtækjum á Íslandi og afleiðingunum þegar erfiðleikarnir koma, þvi alltaf koma erfiðleikar.  Guðni Ágústsson kallar þetta svartan dag,  en ég er ekki sammála honum, þetta hefði getað orðið svartur dagur ef ekkert hefði verið aðgert en sem betur fer eru menn með kjark í Glitni og  ekki síður í Seðlabankanum.  

Hinsvegar langar mig að fara ein 21 ár aftur í tímann og minnast gleðistundar á Fæðingardeild Landspítalans, þegar okkur Helgu fæddist einkadóttirin Sigrún Ásta  sem er 21 árs í dag.   Innilegar hamingjuóskir Sigrún mín með daginn  og  njóttu hans.

Hafið það eins og þið viljið

Magnús G.

Sigrún Ásta á útskriftardaginn sem student í vor.