Það má ekkert lengur..

Í  morgun  var  kastalinn  rifinn.   Ég  er  búinn að búa  hér  í Ásakór  síðan í janúar  s.l.  og  þegar  ég  flutti hingað  tók ég eftir  litlum  kofa  sem stóð  hér  sunnan við húsið og  hann var  það  vel byggður  að hann stóð af sér öll  hvassviðrin  í  vetur  og  vakti  það  oft  undrun mína.  Undanfarnar  vikur  eru  búnir að vera  nokkrir  krakkar  úr  hverfinu  að  bæta  við kofann  hæðum og  herbergjum   og  var  þetta  orðið að fínasta  kastala  og  búið að leggja  mikli rækt  og  vinnu í  bygginguna.   Ég  fylgdist  með  byggingunni stækka  dag frá  degi  og  oft  virtu krakkarnir  kastalann  fyrir sér  og  voru  stolt af  verkinu,  það  skein úr augunum.  Kannski  hefur  einhver  kvartað,  hvað veit  maður,   fólk  kvartar  yfir öllum andsk.  nú  til dags. 

En í  morgun  uppúr  kl.  0800  kom  trukkur  á  vegum  bæjarins  með  stóran  krabba   og  margra  vikna  vinna  brotin  niður  á  nokkrum  augnablikum,  væntanlega þegar krakkarnir  voru í  skólanum og  áttu sé  einskis  ills von.   Ég  vona  að  bærinn sýni  eigendum  blokkarinnar,  sem  er  vægast  sagt lítið augnayndi,  og  stendur  við  hlið  kastalans  sáluga  sömu hörku  ef  það  dregst  á langinn að  koma  henni  í  viðundandi  horf  að  utan.. 

Leyfum  börnunum að  njóta  sín   og  skapa  eitthvað,  hættum að mata þau á  öllum hlutum og  rífum ekki niður  kastalana  sem þau byggja  sér..

Hafið  það eins og þið viljið og  já  til hamingju  með  This is my  life  sem komst áfram,  boost fyrir  þjóðarstoltið.

Magnús G.